میخوام وبلاگ رو ببندم در واقع وبلاگ پا برجاست ولی دیگه مطلب نمیدم
حس میکنم زیادی شعار دادم حتی تو عنوان این پست هم بیشتر از حدم خودمو نشون میدم .
هر کی با مطالب حال کرد ، دم خدا گرم .
در غیر این صورت منو ببخشید .
با یه وبلاگ دیگه شاید اومدم .
آدما کلا مثل فلش ممورین
فقط فرقشون اینه که فلش مموری تا وقتی خراب بشه اطلاعاتش رو فراموش نمی کنه
ولی آدما خیلی زود همه چی رو فراموش میکنن .
یه وقتایی آدم تو خودشه . . .
یه وقتایی یه چیزی ته دلش گیر کرده . . .
ناراحته یا عصبانی . . .
یا دل شوره داره . . .
اون احساسو نمیشه درست کرد حداقل نه کاملا .
ولی میشه یاد این افتاد که خدا دم به دم داره مثل یه شمشیر تو رو آب دیده می کنه . ( مثلا تلمیح بود ! )
یه وقتایی میرم تو این حس و حالا. به آقام فکر می کنم، گریم می گیره . شمام به آقاتون فکر کنین . آقامون حسین -سلام و درود و جونم فداش-
نمی دونم چرا ماها چرا همش میگیم
آدما باید آدم بشن . . .
اگه آدما آدم بشن . . .
و ...
مگه خودمون آدم نیستیم ؟
خودمون نباس آدم بشیم ؟
شاید شنیده باشید شایدم نه . . .
الان فصل امتحاناته ؛ همه امتحان دارن . دانشجو یا دانش آموز ؟
همه اضطراب دارن حتی یک میلیاردیم درصد . . .
بپاییم نمره 20 نگرفتیم نمره تک نگیریم . . .
که تا ابد چوبشو میخوریم . . .
امتحان هممون هم یکیه مثل پسرم امتحان حسابان !
انگیزه رو باید ادامه داد . . .
اگه بری دنبال یه چیزی اونم دنبالت میاد .
اگه می خوای به هدفی که برات به صورت تئوری اثبات شده ، ولی اصن باهاش حال نمی کنی بری ، خوب دو راه داری :
زندگی ما آدما تو دنیا تابع حالت نیست :
1. اول هیچی نبودیم و آخرشم هیچی نیستیم .
2. اول صدای اذون تو گوشمون بود ؛ آخرشم هست .
---------------------------------------------------------------------------------------
تابع حالت بودن : به مسیر بستگی نداشتن .
بپاییم چیزی گم شد ، یه وقت مسیرمون گم نشه .
به اسم خودش شروع می کنم . . .
انگیزه یا هدف چیزی نیست که شما توی فکراتون اونو یه چیز مقدس بدونین و گهگاهی ازش حرف بزنین یا تو بعضی کاراتون صرفا بهش احترام بزارین .
اون چیزیه که ستون اصلی زندگیتون رو تشکیل میده . اون چیزیه که خیلی بهش علاقه دارین و همیشه یادش می افتین . هر چیزی می بینین یاد اونم می افتین . خیلی باهاش حال میکنین ( !!! ) .